2007-01-24

Experimentele Test voor de Snaartheorie ('String Theory')

De snaartheorie is een theorie uit de moderne fysica die probeert de 4 fundamentele natuurkrachten de elektromagnetische kracht, de sterke en zwakke kernkracht en de zwaartekracht in één universele omvattende theorie onder te brengen.

Op de website van de Universiteit van Amsterdam stond een soort persbericht n.a.v. de Spinozapremie, gewonnen door Robbert Dijkgraaf:

"Snaartheorie is de extreemste vorm van theoretische fysica en de belangrijkste kandidaat voor een kwantummechanische beschrijving van de zwaartekracht. Dat is nodig omdat de huidige theorieën, in het bijzonder de relativiteitstheorie, onvolledig zijn. Snaartheorie werkt niet met elektronen of quarks maar met een soort mini-elastiekjes die op allerlei wijzen kunnen trillen. Alle verschillende elementaire deeltjes om ons heen zouden dan ontstaan als de trillingen van een enkele snaar, zoals de boventonen van een vioolsnaar. Op deze wijze is het mogelijk ook de zwaartekracht volgens de wetten van de kwantummechanica te beschrijven. Met dat uitgangspunt kan snaartheorie bijvoorbeeld extreem zware én erg kleine objecten beschrijven, zoals zwarte gaten en het heelal vlak na de oerknal."
De snaartheorie is dus van grote fundamentele betekenis. Ze is echter ook zeer omstreden, met name omdat het tot dusverre nog niet gelukt was een experiment te bedenken waarmee de theorie getoetst zou kunnen worden. Hierin is nu echter verandering gekomen:

Een mooie inleiding tot de achtergrond van dit onderwerp vormt de documentaire The Elegant Universe, uitgebracht door PBS en ook beschikbaar als Google video's:

The Elegant Universe Part 1 - Einstein Universe

The Elegant Universe Part 2 - Strings

The Elegant Universe Part 3 - Welcome to the 11th Dimension